نوشتهٔ: اولگا استاچوا[۱] – ونکوور
برگردان: خدمات ترجمهٔ کتبی و شفاهی موزائیک (MOSAIC Interpretation &Translation Services)
اکنون زمان ارزیابی تعهد کانادا به تنوع و دربرگیرندگی است چرا که نظرسنجی جدیدی نشان می‌دهد بسیاری از ما می‌خواهیم تعداد مهاجرانی که به کشورمان می‌آیند کاهش یابد.
طبق گفته مؤسسهٔ اَنگس رید، ۴۹ درصد از کانادایی‌هایی که در این نظرسنجی شرکت کرده‌اند، خواهان آن‌اند که رقم ۳۱۰٬۰۰۰ مهاجر مورد نظر دولت فدرال برای سال ۲۰۱۸ کاهش یابد.
این آمار هم تکان‌دهنده و هم آشکارکننده است، زیرا از زمانی که جاستین ترودو نخست‌وزیر شد، این نخستین بار است که تعداد زیادی از کانادایی‌ها میگویند که باید مهاجران کمتری به کانادا بیایند.
دولت لیبرال به رهبری نخست‌وزیر ترودو تعداد مورد نظر برای پذیرش مقیمان دائم جدید را نسبت به رقم ۲۵۰٬۰۰۰ نفر در دوران دولت محافظه‌کار نخست‌وزیر سابق، استفن هارپر، افزایش داده است. رقم منظورشده برای سال ۲۰۱۷ تعداد ۳۰۰٬۰۰۰ مهاجر بود که در سال جاری به ۳۱۰٬۰۰۰ نفر افزایش یافته است و با افزایشی تدریجی در سال‌های آینده، تا سال ۲۰۲۰ به رقم ۳۴۰٬۰۰۰ مهاجر جدید خواهد رسید.
چنانچه یافته‌های این نظرسنجی را ملاک قرار دهیم، پی خواهیم برد که اجماع نگران‌کننده‌ای در میان تمام طیف‌های سیاسی در حال شکل‌گیری است؛ رأی دهندگان گذشتهٔ حزب محافظه‌کار بیشترین انتقاد را نسبت به سطوح مختلف پذیرش مهاجرت دارند؛ و چهار برابر احتمال بیشتری وجود دارد که هواداران گذشتهٔ حزب لیبرال، همانند رأی‌دهندگان گذشتهٔ حزب ان‌دی‌پی، خواهان کاهش تعداد پذیرش مهاجران باشند.
آنچه بیشتر مایهٔ نگرانی است، این است که به‌نظر می‌رسد کانادایی‌ها در حال دوری جستن از امید بخشیدن و فراهم کردن پناهگاه امن برای آسیب‌پذیرترین افراد در جهان‌اند.
در حالی که بحران پناهندگان جهانی تشدید می‌شود و نیاز به کمک‌های بشردوستانه افزایش می‌یابد، تقریباً نیمی از ما می‌خواهیم که کانادا دستِ یاری خود را پس بکشد.
از سوی دیگر، به‌طور دلگرم‌کننده‌ای نیمی دیگر از کانادایی‌ها میگویند که ما باید تعداد بیشتری از پناهندگان و مهاجران مشمول طبقه‌بندی بشردوستانه را بپذیریم.
در حالی‌که رهبری کنونی همسایۀ جنوبی‌مان و جنبش‌های راست افراطی در اروپا همچنان به سیاست‌های نفرت‌پراکنی و جدایی‌افکنانه دامن می‌زنند، بر رهبران سیاسی ما واجب است که با نیرومندی به نگهبانی از هویت کثرت‌گرایانهٔ کانادا ادامه دهند.
این نظرسنجی جدید نشان می‌دهد که تعهد ما نسبت به تنوع و دربرگیرندگی در حال کم‌رنگ شدن است.
این نظرسنجی همچنین فریادی غرا است که ما نمی‌توانیم تنوع و دربرگیرندگی را امری نهادینه‌شده تلقی کنیم.
اگر ما می‌خواهیم همچنان به عنوان مشعل‌دار ارزش‌های پلورالیسم باقی بمانیم، باید دریابیم که چرا تعداد فزاینده‌ای از کانادایی‌ها مایل به بستن در بر روی تازه واردان‌اند.
در عین حال، ما باید نیمی دیگر از کانادایی‌هایی را که اندیشه‌ها، سخنان و اقداماتشان به این امر که اصلی‌ترین نقطهٔ قوت کانادا تنوع آن است تشخص می‌بخشد، تقویت کنیم.
اگر ما به کانادایی‌ها کمک کنیم تا دیدگاه‌هایی متفاوت با دیدگاه خودشان را نیز در نظر بگیرند و بحث‌‌های مدنی را تشویق کنیم، مبنایی برای تفکر انتقادی ایجاد خواهد شد و تفاهم فرهنگی گسترش خواهد یافت.
این امر همچنین توجه را به توانایی‌های کانادایی که به حذف تنش‌های نژادی، موانع ورود به بازار کار و توسعهٔ سیاست‌های ادغام، مهاجرت و پذیرش پناهندگان کمک کرده است، جلب می‌کند.
ارزش‌های کثرت‌گرایانهٔ ما به‌طور تصادفی به‌وجود نیامده‌اند و بدون تلاش‌های هماهنگ و فزاینده برای نشان دادن مدنیت در برابر جدایی‌افکنی، همدردی در برابر نارواداری و عشق در برابر نفرت دوام نخواهند یافت.
این امر نشان خواهد داد که کانادایی‌ها این واقعیت را گرامی می‌دارند که قدرت هر اکثریتی بستگی به این دارد که آن اکثریت چگونه با اقلیت‌های تثبیت‌شده و تازه‌وارد خود رفتار می‌کند.
و این امر در نهایت نشان می‌دهد که تنوع در کانادا توانایی الهام بخشیدن به جهان را دارد.
_________________________________________
۱- اولگا استاچوا، مدیر عامل انجمن خدمات چندزبانهٔ جهت‌یابی برای جوامع مهاجر (موزاییک) است، که در ۴۲ سال گذشته به مهاجران، تازه‌واردان و پناهندگان در مترو ونکوور خدمت‌رسانی کرده است.
